TREĆE KRILO

U (tobože) prošlom mlada pesnikinja otkriva trajno, svevremeno. Njen pogled unazad zapravo je pogled u srce stvari koje nikakvo vremensko omeđenje ne priznaje.

Dušan Stojković

Ova poezija, za dalje duhovno usavršavanje, istovremeno je rakršće i putokaz svakom znatiželjnom čitaocu, ali i samoj pesnikinji i njenom već uveliko dokazanom talentu i podvigu.

Nenad Grujičić

Kod pesnikinje srednjovekovni zapisi obnovljeni su muzikom poezije, te su i oni pisari sa imenom (kao i mnogi bezimeni prepisivači) na nov način zadobili večnost. Bilo da je u formi sonetnog venca ili u slobodnom stihu, poetska pletenica Milice Milenković odiše drevnošću istorije, atmosferom stare srpske književnosti i dahom poetske savremenosti i svevremenosti.

Maja Belegišanin

Poeziji Milice Milenković nije potrebno tumačenje, jer ona sama sebe tumači, bolje rečeno — otvara se kao školjka kada u njoj zašumi lahor. Ovdje se — treba dopustiti i dalje da stihovi budu „tumač“ pjesama— „perom umočenim u mastionicu velikog livca/ što izliva u srcu svemira zvono prividnog dana“ ispisuje istina raslojena u misaone i emotivne metaforične sfere, pa opet stopljena u čvrstu cjelinu.

Ranko Pavlović

Milica Milenković se u svom stvaralaštvu odlučila da krene od samog izvora našeg jezika, od prajezika i književnih dela na njemu napisanih. Ona uzima misao, moguću melodiju koju preci iz tmine poju, na sebe, i prevodi je u kanon, na kome počiva moderna književnost. Ali i daje, pušta svoj glas sozercavajući ulogu žene u velikim događajima opisanim u svetim spisima ili narodnom predanju, i prevodi je iz epizodne, ili podrazumevajuće pozicije, u prvi plan, krupni kadar. Nimalo ne potirući pravoslavnu duhovnost, već naprotiv ističući sve njene vrednosti i pevajući himnu Bogorodici, kojoj ovaj izbor duguje svoj naslov.

Aleksandar Marić